فراموشی کامل زودگذر (TGA) بیشتر در سن ۵۰ تا ۷۵ سالگی دیده می شود و فرد مبتلا به آن به طور ناگهانی برای چندین دقیقه یا چند دقیقه یا چند ساعت و به ندرت گاهی بیش از یک شبانه روز اختلال شدید حافظه پیدا می کند به گونه ای که در این حالت نمی تواند حافظه ی جدید بسازد (فراموشی پیش گرا یا Anterograde amnesia) یا رویدادهای روزها، هفته ها و حتی چندین سال پیش را به یادآورد (فراموشی پس گرا یا Retrograde amnesia). حافظه ی فوری و هوشیاری در حین حمله طبیعی می باشد و معاینه ی بیمار هیچ گونه اختلالی را از نظر حواس، رفلکس ها و توانایی هایی حرکتی نشان نمی دهد. بیمار بعد از ۲۴ ساعت کاملا بهبود می یابد.
برخلاف صرع لب گیجگاهی (TLE)، در فراموشی کامل زودگذر (TGA) بیمار هنگام حمله خود را می شناسد، به محیط پیرامون خودآگاه است و فعالیت های هوشی و ارتباطات اجتماعی او طبیعی می باشد. پس از پایان حمله، بیمار حافظه ی گذشته اش را به تدریج به دست می آورد ولی رخدادهای زمان حمله را هیچگاه به یاد نخواهد آورد.
حملات معمولا خودبه خود بروز می کنند ولی در مواردی پس از استرس های روحی یا فیزیکی مانند درد، تماس جنسی، ضربه خفیف به سر و یا شنا در آب سرد پدید می آیند.
علت فراموشی کامل زودگذر
درباره علت پیدایش این بیماری نظرات گوناگونی وجود دارد. گروهی TGA را گونه ای غیر عادی از صرع لب گیجگاهی می دانند اما با توجه به طولانی بودن نسبی زمان حمله و نبودن امواج صرعی در EEG بیماران، این مساله چندان درست به نظر نمی رسد. نظریه ی دیگری که اکنون بیشتر مورد پذیرش است، فراموشی کامل زودگذر را نوعی TIA در ناحیه هیپوکامپ می داند. پیش آگهی اکثر بیماران خوب و عارضه به ندرت عودکننده می باشد.
تشخیص و درمان فراموشی کامل زودگذر
نکته جالب اینکه در ۸۰ درصد بیماران مبتلا به TGA، ام آر آی مغز به طریق DWI اختلالاتی در هیپوکامپ نشان داده اند.
برای TGA درمان خاصی وجود نداد ولی از آنجا که علت عروقی بیشتر مطرح است تجویز آسپرین توصیه می گردد.
