انسفالیت اتوایمیون چیست ؟

<p style=”text-align: justify;”>انسفالیت اتوایمیون از بیماری هایی است که در سال های اخیر اهمیت ویژه پیدا کرده است، چون اگر زود تشخیص داده شود و سریع درمان مناسب انجام گیرد ممکن است بیمار بهبودی کامل خود را به دست آورد. از نکات مهم این عارضه در مقایسه با سایر انسفالیت ها این است که آنتی بادی هایی بر ضد گیرنده های بافتی مثل : ان متیل دی اسپارتات (NMDA)، گاما آمینوبوتیریک اسید A و B، گیرنده های گلی سین، کانال های پتاسیمی وابسته به ولتاژ (VGKCH)، آنتی نورال نوکلئارآنتب بادی تیپ ANAA/I) I) و آنتی بادیهای متعدد دیگر در خون یا مایع نخاعی (CFS) بالا می رود و بسته به مثبت شدن هر یک از این آنتی بادی ها علائم کلینیکی بیمار متفاوت و احتمال وجود نوع خاصی از بیماری حتی نوروپاتی و دیستونی یا تومور بدخیم در بدن مطرح می شود، نکته مهم دیگر اینکه  چون احتمال عود بیماری وجود دارد زیر نظر داشتن بیمار و دنبال نمودن طولانی او اهمیت زیادی خواهد داشت. ریسک فاکتورهای مستعد کننده ابتلا به انسفالیت عبارتند از وجود سایر بیماری های اتوایمیون در بدن مانند لوپوس، سرطان ریه، از نوع small cell، آدنوکارسینوم پستان، کانسر تخمدان، دیابت نوع یک، آدنو کارسینوم کلیه، تیموما تومور بیضه، نوروبلاستوم (در کودکان) و تیروئیدت اتوایمیون.

علائم بالینی انسفالیت اتوایمیون

بیماری شروع تحت حاد با سیر نوسانی و تدریجی دارد و علائمی مانند اختلال حافظه ، ترمور، سردرد، تشنج، اختلال خواب، بهم خوردن تستهای عالیه مغز و در برخی از انواع این انسفالیت حتی نوروپاتی محیطی و دیستونی بروز کرده و بالاخره بیمار به کما می رود، به همین دلیل افتراق این بیماری با کرتسفلت ژاکوب، انسفالیت هرپسی، سایر انسفالوپاتیها و MS مطرح می گردد. نکته مهم دیگر اینکه ممکن است صرع استاتوس یکی از تظاهرات بالینی انسفالیت اتوایمیون باشد.

درمان انسفالیت اتوایمیون

درمان های انسفالیت اتوایمیون عبارتند از :

• پالس متیل پرونیزولون IV ( روزی ۱۰۰ میلی گرم تا سه روز بعدا ۱۰۰ میلی گرم هر هفته، به مدت ۶ تا ۸ هفته و تدریجا کم کردن در طول چند ماه با قرص خوراکی)
• IVIG ( چهارصد میلی گرم به ازا هر کیلو روزانه تا ۵ روز ، بعدا هر هفته این دوز تکرار شود به مدت ۶ تا ۸ هفته)
• پلاسما فورز (۱۵۰۰CC یک روز در میان به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز)
• آزایتوپیرین (Imuran) خوراکی (۵۰ میلی گرم ۲ بار روزانه در بالغین)
• مایکوفنولات (Cellcept) خوراکی (۵۰۰ میلی گرم ۲ بار روزانه)
• ریتوکسی ماب (Rituximab) ( سیصد و هفتاد و پنج میلی گرم به ازا هر متر مربع هر هفته به مدت ۴ هفته بعدا ۱۰۰۰ میلی گرم هر هفته تا ۲ بار)
• سیکلوفسفامید (۵۰۰-۱۰۰۰ میلی گرم وریدی به ازا هر متر مربع بدن ماهیانه به مدت ۳ تا ۶ ماه بعد خوراکی  ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم روزانه)

البته بسته به پاسخ بیمار به درمان، پزشک معالج یکی یا ترکیبی از داروهای فوق را تجویز می نماید. نکات مهم اینکه اگر در بیماری آنتی بادی بر ضد کانال های پتاسیمی وابسته به ولتاژ (VGKC)  بالا رفته باشد درمان زودرس با ایمونوتراپی موجب بهبودی سریع وضع مغزی و رفع کامل علائم می شود و اگر آنتی بادی NMDA بالا باشد حملات تشنجی شایع تر و چنانچه آنتی بادی AGNA مثبت شود علائم انسفالیت لیمبیک و سندروم ایتون لمبرت مطرح شده و به احتمال زیاد کارسینوم ریه از نوع small cell وجود خواهد داشت.